Panama

Zóó ik ben dan eindelijk in Panama. 5 dagen geleden, 23 augustus, ben ik vertrokken vanuit Nederland en nu heb ik eindelijk de tijd om eens een berichtje te typen. De reis ging allemaal goed, geen problemen gehad. Om de Amerikaanse immigratie een beetje te fucken had ik een t-shirt aangedaan met nep-arabisch gebrabbel en daaronder stond ´I´m a tourist, not a terrorist´. Zoals verwacht had de man bij de immigratie daar wat vragen over maar ik had er geen echte problemen mee gelukkig.
Toen Geertje (een meisje dat ook naar Panama ging) en ik aankwamen huurden we meteen een grote neger die onze koffers kon sjouwen. Zo´n 10 meter verderop om het hoekje was de plek waar we moesten zijn, stond dat eens even luxe! Blijkbaar mochten alle anderen van afs maar 20 kilo bagage mee.. wij mochten 2 koffers van 23 kilo mee en een handbagage van 18 kilo. Ze keken ons dan ook allemaal wat raar aan toen wij aan kwamen lopen. Nog eens extra luxe!
De volgende drie dagen brachten we door in een hotel met iedereen van AFS. Daar hebben we niet zoveel gedaan, een beetje bij het zwembad gechillt en dingen voor de immigratie gedaan. Ik sliep met nog drie andere gasten op de kamer die ook in Panamacity blijven. De eerste avond begon een van die duitse gasten midden in de nacht op eens te keihard schreeuwen ´Mein Battereeeeiin, ich bin mein batterein vergessen´. Ik denk dat hij dat de rest van zijn tijd in Panama nog vaak te horen krijgt van ons. De volgende dag bleek dat hij erge kramp in zn been had ofzo en dat ie zelf niet meer wist dat ie zo had geschreeuwd.

Eergister ben ik opgehaald door mijn gastbroer (Vladimir) en een vriendin van hem, zijn moeder was nog aan het werk dus die kon niet komen. Wij dachten dat we om half 11 zouden worden opgehaald door de families, maar om half 10 werden ik en Benedikt (een jongen van mijn kamer uit duitsland) opeens wakker gebeld dat onze families er al waren. Dus keihard haasten, amper tijd om haren te kammen, snel spullen in onze koffers douwen en wegwezen. Ik woon nu in de wijk Juan Diaz in Panama'city, het is niet echt een rijke wijk maar ook geen slobbenwijk ofzo. Ik hgeb een eigen kamer van ongeveer 9 vierkante meter zonder airco, maar wel met een ventilator. Tis hier snikheet dus die ventilator komt wel goed van pas. Ik moet mn koffers allemaal nog een beetje uitpakken, maardat komt in de loop van de week wel.
De eerste dag ben ik met Vladimir naar de Causeway in Panama geweest. Dat is een weg die vanuit Panama 3 eilandjes verbind. Daar heb je heel mooi zicht op de stad. Het zeewater bij Panamacity is trouwens zwaar vervuild en als je hier gaat zwemmen heb je grote kans op infecties, dus dat ga ik maar niet doen. Ik zag inderdaad allerlei dingen in het waterdrijven. Als het goed is ga ik aanstaand weekend met Vladimir naar het strand, zo´n anderhalf uurtje rijden vanaf hierzo. Maargoed, ´s avonds gingen we wat drinken in de stad met wat vrienden van Vladimir. Ik verstond er voor het grootste gedeelte geen hol van omdat al dat spaans zo snel ging, maar met sommige gasten heb ik nog wat Engels gepraat.

De volgende had ik lekker lang uitgeslapen. Valentina (mn gastmoeder) en Vladimir waren allebei aan het werk dus ik was alleen thuis. Zo rond 12 uur werd er op mijn kamer geklopt en stond daar Valdimirs zus van 30. Ze had met Valentina afgesproken ofzo, maar valentina was er niet. Ik heb toen met haar ontbeten en een beetje gepraat. Ik vertelde haardat ik nog een Panamees telefoontje moest kopen omdat ik met deze hier geen ontvangst had, zij had nog een oude liggen die ik van dr mag hebben. Das wel fijn. Na een tijdje ging zij weg en iets later kwam Valentina thuis met haar ex-man. Hij kwam zijn auto ophalen die Valdimir had gebruikt. Normaal gesproken hebben ze bij deze familie geen auto dus. Valentina zei tegen mij dat ik weg moest gaan ´Go, go go´, ik snapte er eerst geen reet van maar ze bedoelde dat ik eens rond moest gaan kijken in de wijk. Ik kan je vertellen dat het nog best wel raar is om in een wijk die je totáál niet kent te gaan rondkijken, ik durfde ook niet te ver bij mn huis vandaan want met mijn richtingsgevoel zit ik nog eerder in Mexico'city dan in Panama'city. Maar ik heb het overleefd en ben weer thuis teruggekomen. Smiddags ben ik ff gaan pitten omdat ik me een beetjhe verveelde en ook wel moe was. Toen ik wakker werd was Vladimir iook weer thuis van zn werk en gingen we weer naar de stadwat drinken met zn vrienden. Een jongen die 3 jaar geleden met afs naar Panama was geweest was hier weer op vakantie en dit was zn laaste dag. Dit keer zat ik er wat minder voor spek en bonen bij omdat ik er nu wat meer van snapte en ik nog best veel heb gepraat met zo´n gast. Hij had veel contact met afs studenten en vertelde dast de meeste er zo´n 3 maanden over deden om fatsoenlijk spaans te praten, maar hij zei dat ik er misschien 1 a 2 maanden voor nodig had. Volgens mij is het belangrijkste van het spaans praten dat je je niet voor lul voelt staan als je wat zegt. Dusja vanaf nu ga ik het maar proberen he..

Op dit moment ben ik weer alleen thuis, valentina is aan het werk en Vladimir ook. Binnenkort ben ik ´s ochtend ook weg want ik ga dan sochtends naar de universiteit. Het enige kutte is wel dat de universiteit om 7 uur sochtends begint.. Daarvóór moet ik nog opstaan en met de bus gaan. Bij het kamp de eerste 3 dagen hadden ze gezegt dat wij woensdag al naar de universiteit zouden gaan, maar woensdag is morgen al, en ik heb nog steeds niks gehoord van de afs... Vladimir zei dat hij vandaag de afs zou bellen en dat ik waarschijnlijk naar het kantoor moest komen. Ik weet alleen niet wáár het kantoor is, of hoe ik er moet komen, aangezien we geen auto hebben en ik niks van de bussen weet hierzo. Oh wacht misschien een taxi dat zou wel kunnen. Vladimir moet tot 5 uur werken dus die kan ook niet mee naar het kantoor, misschien zn moeder dan, maar ik vraag het me af. Naja we´ll see.
Ik ga nu even ontbijten, Valentina had 2 hamburgers voor me klaargelegd in de koelkast, een lekker stevig ontbijt hahaha.

Groetjes,

Paul