Na 2 maanden..

Jep ik ben een eikel, kheb 2 maanden mn blog niet geupdate en jullie in spanning gehouden of ik nog leef.. Maar ik ben er nog en heb jullie een hoop te vertellen! Euhm als ik jullie was zou ik het uitprinten want als je het van het beeldscherm af gaat lezen krijg je vierkante ogen, in word zijn het 7 paginas;) Veel leesplezier heheheh.

Ik zal beginnen bij Carnaval.
Of nee daarvóór ben ik nog naar Valle de Anton geweest met AFS, een van de eerste uitstapjes die die klote organisatie organiseerde. Dat was zo rond 27 januari. Wat het uitstapje inhield was: Te laat op de afgesproken plek komen, dan constateren dat AFS goed gebruik van maakte door meer niet AFSers mee te nemen dan wel AFSers, vervolgens een tijdje in een busje zitten. Aangekomen in Valle de Anton (een oude vulkaan die ooit vol met water stond maar dat er allemaal weer uitgestroomd is, waar nu een dorpje in het dal is en veel natuur) gingen we naar een dierentuin waar we 1 dollar entree moesten betalen om opgefokte dieren in veel te kleine hokjes te bekijken. De Panamesen vonden vooral de eenden erg mooi... tsjah eenden... in Nederland hoef je maar zo´n 500 meter bij je deur vandaan te stappen en dan zie je al een eend, toch hier in Panama vonden ze het wel speciaal. Ook hadden ze een afdeling met allemaal verschillende kippen, waar de panamesen aan ons vroegen welke van deze kippen we in Nederland hadden rondlopen, erg belangrijk voor hun aangezien hun voedsel voornamelijk uit kip bestaat, maar mijzelf interesseerden de kippen niet echt.

Na deze dierentuin gingen we kijken kijken dat de Piedra Pintada heette, dit was een rots die beschildert was door indianen die als eerste de Vallei bewoonden. Hier kregen we een vage uitleg die niemand begreep van een lokaal ventje. Het enige wat ik er nog van onthouden heb is dat de lijnen van de tekening lijken op de kustlijn van Panama en dat als je met een andere steen op de rots tikt, dat hij hol klinkt. Iets verderop hadden ze nog een soort watervalletje waar wat rondgehangen hebben en toen moesten we weer verder naar het volgende. Op weg naar het volgende kwamen we langs een goed uitkijkpunt om de ¨slapende indianenprinses¨ te zien. Dit was een vorming van de vulkaantop waar het net leek alsof je er een slapende indianenkop in zag. Zelf zat ik op dat moment blijkbaar het verkeerde stukje vulkaan af te zoeken, maar later op een foto zag ik het toch beter. Het laatste dus waar we naartoe gingen waren de warmwaterbronnen waar je jezelf kon insmeren met klei. Jeweetwel, om een gezicht zo zacht als opgepoetste babybilletjes te krijgen. Ik moet toegeven, dit was wel leuk. Eerst insmeren met klei en vervolgens in een heerlijk natuurlijk warmwaterbad springen.

Ok, dan nu Carnaval. Ja dat was een ervaring.. Een paar dagen ervoor hadden we van AFS een preek gekregen over de dingen die we niet mochten doen en de dingen die ons werden afgeraden om te doen. Zo werd het ons afgeraden om alcohol te drinken. Sinds mijn eerste dagen in Panama heeft elke Panamees het al tegen mij gezegt hoe vet carnaval was en dat iedereen zat over straat liep en dolgelukkig was. Juist, alcohol werd afgeraden hahah. Dan werd er nog duidelijk gezegt dat als je werd opgepakt door de politie, voor wat dan ook, dan je dan 4 dagen lang in de gevangenis zat zonder dat er ene mogelijkheid was om eruit te komen. Niemand komt tijdens carnaval vrij. Tot zover de voorbereiding..
Ik zou met Hannes, een groep vrienden en Vladimir naar Las Tablas, de hoofdstad van carnaval, gaan. Een vriend had een huis geregeld dat we konden huren voor 6 dagen en de dag voor Carnaval vertrokken we daarnaaroe. We hadden om een uur of 6 ´s avonds afgesproken met iedereen in de terminal maar Hannes moest nog iets kopen dus gingen wij een uurtje eerder al. Ik geloof dat om 22.30 de hele groep van 6 personen (de rest zou later komen) eindelijk bijeen was, dus toen werd nog even wat alcohol voor in de bus gekocht, en daarna konden we vertrekken. De bus ging ongelofelijk langzaam en na 5,5 uur in de kutbus gezeten te hebben kwamen we eindelijk aan en realiseerden we dat we eigenlijk geen idee waar dat huis dat we gehuurd hadden stond. Na aan een taxi gevraagd te hebben waar het was bracht hij ons erheen en konden we het huis in gebruik nemen. Het was een huisje met kale, ongeschilderde betonnen muren, een bank, een koelkast, 4 kamers en een schone, kleine badkamer.
De eerste dag van carnaval begon rustig, we gingen naar een bar zo´n 200m bij het huis vandaan om wat domino te spelen, wat te praten en wat te drinken. Vervolgens gingen we naar het huis om ff een klein dutje te doen en ons klaar te maken voor de PH (openluchtdiscotheek) ´s avonds. De rest was ondertussen ook al aangekomen dus nu zaten we met zo´n 15 a 16 mensen in het huisje. Overal lagen matrassen.
Op een één of andere manier waren Hannes en ik later die avond afgescheiden geraakt van de rest van de groep en liepen we een beetje rond te dwalen in Las Tablas. We waren opeens via een steegje achter het podium van een één of ander event gekomen, waar niemand anders was. Bijna waren we voor de grap het podium opgelopen maar toen bedachten we dat het maar beter was om dat niet te doen dus chillden we even op het trapje dat naar het podium liep. Toen zagen we een dakje waar we heel makkelijk op zouden kunnen klimmen en waarvandaan je een enorm goed uitzicht zou moeten hebben op het event. Dus daar zaten we al gauw. Opeens allemaal geschreeuw achter ons. Shit, een stel mensen dat daarachter woonde had ons gezien en de politie erbij gehaald. Dus Hannes en ik snel van het dakje af en vermengen ons met het publiek van het event. Maar de politie had ons meteen door (ja he he blanken vallen wel op tussen al die kleine bruine panamesen). Dus hardhandig werden we naar de muur gewerkt, tegen de muur leunen, benen wijd, arme wijd, gefouilleerd, geschreeuw en veel gezeik, en toen mochten we met een waarschuwing vertrekken. Gheghe op het nippertje geen 4 dagen carnaval in een Panamese cel doorgebracht.
Later die avond waren we Bruno nog tegengekomen waar we de rest van de tijd mee omgingen. Bruno en ik hebben later Hannes bij het busstation van Las Tablas afgezet (waar hij in slaap is gevallen) omdat hij zn vriendin van het vliegveld moest ophalen.

De rest van de dagen verliepen allemaal ongeveer op dezelfde manier. Zo rond 11 uur opstaan met telkens dezelfde cd en dezelfde irriteerden de liedjes die niemand meer kon horen op het laatst. Één ochtend was iedereen een beetje moe en ietwat lam en was de cd blijven haken op één nummer. Zo´n 3 kwartier lang hebben we hetzelfde nummer omdat niemand de puf of zin had om op te staan van zn plek om een ram op de cdspeler te geven.
Nadat iedereen gedoucht was en pakten we onze klikobak (die grote afvalemmer), gingen we naar het cafe, kochten we een paar zakken met ijs, en vulden onze klikobak met blikjes bier, en liepen we naar het park van Las Tablas. Elke dag begon de weg die we moesten lopen meer en meer naar zweet, pis, kots, poep, rotte dingen, dode dieren en twijfelachtig voedsel te ruiken. Op straat werd op alle hoeken houten spiesen met stukjes vlees eraan verkocht. In het begin zag het er nog goed uit en rook het echt lekker, maar na een paar dagen kon ik het niet meer zien of ruiken zo weinig zin dat ik erin had. Ook nog zoiets grappigs van ons huisje was dat iedereen na de eerste dag al goed de diarree te pakken had, wat het nog grappiger maakte is dat er maar heel weinig wcpapier was. Jep dat zorgt voor problemen. ´t Hoogtepunt was toen er de laatste dag een volgescheten onderbroek van een van de jongens in de prullebak in de badkamer lag. In z´n dronken bui had hij het niet binnen kunnen houden. Oftewel kwam die schijterij van het eten dat we op straat kochten, oftewel van het water dat op iedereen werd gespoten vanaf brandweerwagens, dat werd gehaald uit riviertjes in de buurt.
In elk geval, eenmaal in het park aangekomen gingen we op een verhoginkje zitten en onze biertjes opdrinken. Onze groep werd steeds groter met wat AFSers en nog meer Panamesen. ´t Enige gevaar met sommige Panamesen was dat er erg veel homo´s in Las Tablas zijn met Carnaval. Als blanke jongen moest je serieus de playende gays van je afslaan. Op een gegeven moment zat een vriendin van me op één knie en gaat er opeens een panamese kerel op mn andere knie zitten. What de fok?! Wegwezen!
Om 3 uur / half 4 werd altijd het park afgesloten en moest iedereen weer naar huis. Daar ging iedereen nog effetjes slapen om weer enigszins wat slaap te hebben voor de avond. ´s Avonds was dus tijd om halfdronken weer naar de PH te gaan en daar gewoon verder te feesten.
Zo ging dat dus dag in dag uit. De laatste dag was de ergste voor iedereen (behalve voor mij, ik had mn portie al wel gehad). Iedereen begon vanaf het eerste moment in de ochtend pure seco te zuipen en in de middag waren de eerste al afgevallen. De dikste van de groep was zo zatgeworden in een kroeg dat ze zn 2 broers en nog 2 mensen hem moesten ondersteunen terwijl hij naar huis probeerde te lopen. Daar werd hij in de, ondertussen al redelijk smerige, badkamer gedumpt. Hij had het uiteindelijk voor elkaar gekregen de deur op slot te doen en was gaan slapen in de badkamer, met mn hoofd in de douche en de rest van zn lichaam voor de plee. Toen hij na veel moeilijk gedoe en gestomp en weetikveel wat uit de badkamer kwam was de badkamer zo vies dat ik er niet verder op inga.
De dag na de laatste dag van Carnaval was ik vroeg opgestaan met Hannes en zn vriendin (die ondertussen ook weer in Las Tablas waren) om naar Panama te vertrekken. Ik had namelijk nog één dag voor ik weer op reis moest. Dit keer 6,5 uur in een enorme rotbus gezeten met een stom dik wijf naast me waardoor ik diezelfde 6,5 uur maar met een halve bil op t bankje kon zitten...
Thuisgekomen had ik in 10 minuten mn koffer voor morgen gepakt, nog wat andere dingen gedaan en gaan slapen.

De volgende dag moest ik weer vroeg opstaan omdat ik naar het vliegveld moest. Ik zou namelijk met mn ouders uit Nederland en mn broer naar Californie gaan. Zij vlogen vanuit Nederland naar San Fransisco en ik vloog vanuit Panama naar San Fransisco en dan zouden we elkaar daar ontmoeten. Toen we elkaar (eindelijk) op het vliegveld hadden gevonden gingen we naar ons hotel, hebben we nog wat bijgepraat en zijn we redelijk vroeg gaan slapen want iedereen was toch wel moe van het vliegen. De eerste dag hebben we gezwaaid naar de zeeleeuwen die liggen te chillen in de haven en hebben we wat gewandeld over de docks van San Fransisco, waar het helemaal ingericht is voor touristen. Daarna hebben we een oudewetse, houten tram genomen waar bij de ingang een oude hippie elk liedje dat hij kende uit de 70´s vervormde tot een liedje dat te maken had met het wachten voor de cablecar... Vreemd genoeg klonk het nog wel goed ook…
De dag erna zijn we naar Alcatraz, het gevangeniseiland tegenover San Fransisco waar Al Capone heft gezeten, geweest. Grote groepen touristen liepen daar rond maar het was wel interessant en indrukwekkend. D´r was een audiotour bij in het Nederlands maar na anderhalfuur had ik daar schijt genoeg van en wou ik naar buiten. Toen bootje terug naar SF genomen en na een bezoekje bij de Subway zijn we met een touristenbus geweest. Nog nooit zijn we eerder met zo´n lelijke, rode, opendak touristenbus geweest (uit schaamte?) maar het was nog best wel leuk. Op zich wel handig als je niet veel tijd heb en je wil langs alle touristische plekken gaan. We zijn over de Golden Gate bridge gegaan, over de docks, langs het bekendste hippie park waar ze vroeger allemaal zaten te trippen, en door het oudere gedeelte van de stad.
De volgende dag was het tijd om naar San Diego te gaan. Daar aangekomen en eindelijk in het hotel hebben we de avond benut door mete en bootje naar Coronado Beach te gaan dato p het schiereilandje tegenover San Diego ligt. Daar hebben we even over het strand gewandeld om vervolgens snel een subway te zoeken omdat we aan het sterven waren van de honger. Toen we weer terug in het centrum waren hadden we een braziliaans vleesrestaurant gevonden. Hier mocht je zoveel eten als je wou. Perfect! Je mocht zo vaak als je wou je sidedish opscheppen (keuze uit vanalles, echt vanalles) en je had een pionnetje op je tafel staan met een rode en een groene kant. Als de groene kant naar boven stond betekende dat dat je vlees wou en kwam er een mannetje met een spies met vlees eraan langs om een speciaal soort vlees te geven. Als je effe niet meer opkon dan zette je je pionetje even op rood om uit te buiken en daarna kon je weer verdergaan. Ik heb hier goed van genoten want het vlees in Panama is eetbaar, maar niet echt superlekker...
Daarna hadden we een dagje dat we met een bootje walvissen en dolfijnen gingen zoeken. We hebben bijna gedurende de hele vakantie lekker weer gehad en deze dag ook, dus we zaten lekker op het terrasje boven op de boot wachtend tot we de eerst beestjes zagen verschijnen. Als eerste zagen we wat zeeleeuwen chillen op een boei die in het water dreef en daarna kwamen de dolfijntjes. Na een tijdje zoeken waren de walvissen ook gevonden en zijn we daar een tijd bij gebleven. Eens in de zoveel tijd zag je hun kop en hun lichaam omhoogkomen (waar allemaal water uitspuitte) gevolgd door de staart als ie onderdook.
De laatste dag in San Diego zijn we niet in San Diego gebleven maar zijn we met de trein naar Tijuana in Mexico gegaan. Hier komt een van de bekendste drugskartels van Mexico vandaan en ik had hier altijd al naartoe willen gaan. Van de drugsbende was niks te merken op straat, ze waren hier vooral gewend aan Amerikaanse touristen die goedkope sigaretten en goedkoop bier kwamen halen. Toch was het leuk om weer in Mexico te zijn en hoe raar het ook klinkt maar al zodra je daar over de grens gaat is het meteen een andere wereld dan in Amerika. Er is meer leven op straat ofzo of ik weet niet wat het is. In Tijuana gingen we ´s avonds eten in het enige echte restaurant waar de caesarsalade is uitgevonden, dusja wij aten die avond die salade. Een aparte kerel kwam hem speciaal voor ons aan de tafel klaarmaken. Hij vertelde tegen mij en Roeland dat zijn enorm dikke zus hier in een kamertje achter het restaurant zat te eten en maar bleef eten. Telkens bleef ie maar opmerkingen maken over zn dikke zus die daar achter die 2 deuren zat en uiteindelijk vroeg hij of wij haar misschien wouden zien. Niks dikke zus dus, er was daar een striptent achter. Vandaar die foto´s van mij en mn broer met een paaldanspaal op mn fotosite.
De laaste twee dagen hebben we doorgebracht in Las Vegas. Nee ik heb niet gegokt, ik ben 19 en daar moet je 21 voor zijn. Helaas. Toch was het super om daarnaartoe te gaan. Echt onvoorstelbaar hoe het daar is, die hotels die ze hebben gebouwd! Het bewijs dat Amerikanen echt gek zijn (hoppaaa alle Amerikanen over één kam strijken!). Ze hebben een hotel waar ze venetie hebben nagebouwd (inclusief binnenin water en gondels), ze hebben parijs nagebouwd (inclusief de eiffeltore, garde du nord, en de arc de triompf (of hoe je die kutnamen dan ook schijft)), ze hadden rome nagebouwd (inclusief het coloseum, trevifontein enz.), ze hadden New York nagebouwd (met alle hoge gebouwen van new york (die serieus ook daar echt hoog waren), het vrijheidsbeeld, een rollercoaster op het dak en binnenin straatjes van new york) noem maar op.
De laatste dag van de vakantie zijn we naar de Grand Canyon en de Hooverdam geweest. Jammer genoeg sneeuwde het toen we bij de Grand canyon aankwamen en kon je het niet scherp zien. Toch kreeg je op zich wel een beeld van hoe het was dus het was niet voor niks geweest.
Na als die dagen samen met mn echte familie was het daarna toch weer tijd om weer naar huis (panama) te gaan. 3 uurtjes vliegen naar Mexico, 6 uur halfslapend wachten op het vlieveld van Mexico, en dan 3 uurtjes weer vliegen naar Panama en toen was ik weer thuis.

21 Februari was het mijn verjaardag (nog harstikke bedankt voor alle mailtjes en krabbels die ik van jullie heb gehad, echt leuk!), dusjah dat moest gevierd worden. Allereerst met een taart thuis zo rond 7 uur ´s avonds en daarna zouden we naar een bar gaan (dit keer niet thuis zoals anders, met alle kratten bier, plakkende vloer en bitterballen!). Ik had tegen iedereen gezegd dat ze om half 9 in de bar moesten zijn maar op een een of andere manier (het eten liep uit) was ikzelf een uur te laat op mn eigen verjaardagsfeest heheh, maja dan maak je tenminste wel een mooie entree!

De dag na mn verjaardag zouden Bruno en ik naar de stad David in Chiriqui gaan. Hannes was een paar dagen eerder al gegaan met zn vader en zou daar op ons wachten. We hadden aan Hannes beloofd vroeg te komen mdat zijn pa al vroeg die ochtend weg was gegaan maar op een één of andere manier (feestje van gister?) was het een beetje uitgelopen. Ook kwam het misschien doordat bruno en ik eerst in de super99 spullen gingen uitzoeken om onze lunch in de bus klaar te maken. We hebben een kwartier zitten twijfelen of we gewone wegwerpbekers te kopen, of bekers die je vaker kon gebruiken, en dan ja welke bekers van de hergebruikbekers. Verkeerde keuze gemaakt want zodra ik in de bus melk inschonk in mijn hergebruikbeker klotste het via de onderkant er weer uit zodak ik mn melk op moest adten. Aangekomen in David was Hannes niet boos dat we zo laat waren, hij had zich goed vermaakt en ondertussen voor ons een hotelletje uitgezocht dat goedkoop was en uitzicht had op het park van David. De rest van de avond hebben we ons op het balkonnetje onder het genot van een hapje (keihard Piopio zitten eten) en een drankje goed vermaakt.
Volgende dag hebben we onze onbelangrijke spullen bij de opa van Hannes gedumpt en zijn we na een supergoedkoop ontbijt (3 kommetjes soep, bord rijst met vlees en sla en een flesje cola: in totaal 5,50 dollar voor 3 personen) naar Boquete gegaan. Boquete staat bekend omdat het een wat kouder klimaat heeft (beetje Europees klimaat) en daarom kunnen er zogoed mooie bloemen groeien. Dusss wij opzoek naar de bloemen, die stonden in een één of ander parkje waarvan de deur openstond, dus wij naar binnen, daar een beetje rondgekekeken en foto´s gemaakt. Toen we terugkwamen bij de deur waardoor we naar binnen waren gegaan bleek dat die op slot zat, blijkbaar was officieel gezien het park helemaal niet open vandaar dus dat er zoweinig mensen rondliepen... We zijn uiteindelijk naar buiten gekomen en hebben even wat gedronken in een loungebar om vervolgens ons tentje (geld uitsparen) ergens op te zetten. We hadden eerder aan een man die aan het werk was op zn land gevraagd of we ons tentje daar mochten opzetten en dat was helemaal geen probleem. Daarna wat inkopen gedaan voor de tocht die we morgen zouden maken en ´s avonds onszelf verwend door met het uitgespaarde geld van het tentje uit eten te gaan in een Peruviaans restaurant.

Om 6 uur de volgende dag opgestaan om te gaan ontbijten in een restaurantje waar de smaak van het vlees iet wat apart was. Ik had me al af lopen vragen of ze nou elke dag dat vlees nieuw bakken of dat het hetzelfde was als de vorige dag, maar binnen een paar uur wist ik het want toen we begonnen met opgaan van de hoogste berg van panama (volcan barú) zat ik toch eens goed aan de schijterij! Ik moet zeggen dat het wel een speciale ervaring is om met diarree de een berg op te klimmen, ik ben 3x de bosjes in gevlucht. In het begin warenb we nog allemaal vrolijk en hielden we om de zoveel meter pauze om te chillen, foto´s te maken of wat te eten. We hadden toch iets van 10 uur om de berg op te klimmen..... Hannes vond dat ik met mijn hoed (zijn verjaardagskadoo voor mij), mn tshirt en mn spijkerbroek op één van die kerels van Brokeback Mountain leek, dat is dus de verklaring voor sommige van die gayfoto´s die we voor de grap hebben gemaakt.
´t Ging allemaal langzamer dan verwacht ook dankzij mijn diarree (gheghe) en mijn veel te zware rugzak (op alles voorbereid zijn.. nooit van me leven meer) maar uiteindelijk bereikten we de top. Hannes had via via een briefje geregeld waar op gevraagd stond of de 2 politieagenten die boven op de top verbleven misschien bedden hadden voor ons. In ruil voor een fles wijn van een dollar kregen wij een bed en eten. Wij hadden nog wat andere soorten drank meegesjouwt (3478 meter de hoogte in) dus zodoende gingen we onze aankomst op de top die avond met de politieagenten vieren. Toen ik ging slapen was Hannes overgebleven met één zatte politieagent die zn hele privéleven aan Hannes heeft verteld en vervolgens op de grond heeft gekotst.
Volgende ochtend weer redelijk vroeg opgestaan om naar het kruis dat boven op de berg staat te klimmen en wat foto´s te maken. Na wat glazen koffie geboozed te hebben begonnen we met de afdaling. We waren omhooggekomen via de kant van Boquete en wouden afdalen aan de kant van Volcan. De kant van Volcan leek ons veel mooier en ruiger om langs af te dalen. Vanaf het begin hadden we al het verkeerde pad te pakken en zaten toastjes met tonijn te eten terwijl we zo´n 3 kwartier zaten te discusieren over waar de weg inhemelsnaam nou ergens zou zijn. De weg die we aan het volgen waren stopte namelijk bij een afgrond. Toen we opstonden en een stukje terugliepen zagen we de echte weg en zagen we het eerste gedeelte op het verkeerde stuk waren afgedaald. Toen we de weg weer hadden gevonden volgden we die, 11 uur lang... 11 Uur lang hebben we gelopen! Het laatste stuk hebben we zelfs halfrennend door de jungle gedaan omdat we er echt genoeg van hadden. Het uitzcht was wel echt prachtig en steeds veranderlijk telkens. Eerst had je natuurlijk de top, waar het kaal was en je boven de wolken stond en de zee kon zien. Daarna daalden we af door aparte boompjes/struikjes waar Hannes net deed alsof ie op zn bek ging en vervolgens ookecht onderuitging. Daarna kwam een recht landschap met diepe afgronden en maar een paar boompjes. Toen daalden we verder af langs allemaal rotsen en losliggende stenen door de wolken. Vervolgens verschenen de dennenbomen, gevolgd door trapoische planten en de jungle, daarna cactussen en als laatst goudkleurig hoog gras (rond die tijd was ik echt kapot en keek ik niet zo heel veel meerom me heen). ´t Goede van die dag was wel dat ik gelukkig niet meer aan de schijt was.
Uiteindelijk kwamen we op een verharde weg en konden we in de verte het dorpje Volcan zien liggen. Na lang lopen kwam er een auto voorbij die ons gelukkig een lift wou geven, dus wij in de bak van de jeep naar Volcan. Hier wat gegeten en een goedkoop hostalletje gevonden. Onze kamer stonk als een gek naar smerige kleren, maar na een tijdje waren we eraan gewend en konden we slapen.
De laatste dag namen we een bus terug naar david, hebben een supergoedkoop hotelletje gevonden, en namen vervolgens de bus naar La Frontera, een grensdorpje met Costa Rica. Als je niet officieel door de douane wou moest je gewoon een willekeurige winkel aan de kant van Panama inlopen en aan de kant van Costa Rica weer uitgaan. Veel was er niet te zien in La Frontera dus en zijn we, na een paar keer door de enige straat die de Costa Ricaanse kant bevatte, om een uur of half 6 weer teruggegaan.
In het hostal hebben we ophet terras gezeten en met een aparte amerikaan gepraat die zat op te scheppen over al zn reizen die die al had gemaakt.
Tot zover de eerste keer Chiriqui.

Het volgende tripje was een uitstapje voor een weekendje van AFS naar Palenque, een strand aan de caraïbe, naar het vakantie huis van de rijke gastfamilie van een duits meisje. Klinkt leuk, maar was het niet. Om eerlijk te zijn was er geen reet aan. De meeste mensen waren zo´n 2 a 3 jaar jonger dan wij en spraken vooral Duits. Hannes, Bruno en ik hebben dus de hele tijd met elkaar een beetje rondgehangen en zitten aftellen tot we weer naar huis mochten. Één pluspunt was wel het eten, lekker en zoveel als je wou!

4 Maart zijn we weereens gaan surfen. Was wel tof. De broer van Hannes had nog een kadootje voor me mee voor mn verjaardag en de hele 1uur en 15 minuten in de bus heb ik zitten vragen wat het kadootje was, want iedereen wist het, maar ik kwam er niet achter. Het waren 4 kadootjes maar eentje moest ik teruggeven en het was iets waar Bruno niet van hield. Ok het bleek een fles tequila met een pak zout, limoenen en een mesje (dat ik moest teruggeven) te zijn.
De golven waren op zich wel goed, zo´n 2 meter, alleen het kutte was dat ze bijna allemaal in 1x omsloegen. Normaalgesproken liggen er op het gedeelte van El Palmar waar wij surfen geen stenen maar dankzij een storm ofzo lagen er nu een hele hoop stenen op dat stuk. Toen ik uit het water kwam zagen mn voeten redelijk rood van het bloed omdat ik er blijkbaar toch een paar keer tegenaan was gekomen. Na het surfen hebben we van mijn verjaardagskadootje genoten en zijn we met de bus weer terug naar huis gegaan.
De dag erna gingen Hannes, Bruno en ik naar een skatepark van een rijke gringo die er doordeweeks niet is. Na stiekum over zn hek met gaas te zijn geklommen kwamen we erachter dat aan de zijkant een gewone ingang was... Aangezien mijn skateskills nou niet zo goed zijn was ik meegekomen om foto´s te maken en een beetje te kijken en te relaxen. Na zo´n 20 minuten was dat alweer voorbij omdat Bruno onderuit was gegaan op de ramp tijdens een trucje en een diepe wond in zn kin had die gehecht moest worden. Dus wij naar de bushalte, bus gepakt naar San carlos zo´n 15 minuutjes verderop, en daar opzoek gegaan naar een ziekenhuis. Bruno werd meteen behandeld en ondertussen zaten Hannes en ik voetbal te kijken op de televisie die daar hing.
Een week daarna gingen we nog een keer met nog een Panamees die we kennen. Dit keer ging er niemand hard op zn bek dus dat was wel chill.

Zo´n 2 weken geleden zijn we weer teruggegaan naar David, Chiriqui, voor de feria van David. Iemand had het aan ons beschreven als een grote markt waar alternatieve hippies uit heel Latijns-Amerika naartoe komen om armbandjes en kettingen te verkopen.. Klonk ons wel goed in de oren dus daar gingen we.
Daar dus weer 3 dagen rondgehangen, overdag op de Feria rondgelopen en ´s avonds op een terrasje of in de PH (openluchtdiscotheek) gezeten. Zondags moesten we weer terug naar huis omdat Hannes en ik onze dingen met de Universiteit moesten regelen (nee het is niet alleen maar plezier hier, er moet toch ook nog gestudeerd worden) want na 3 maanden was de zomervakantie afgelopen.
Hannes en ik hadden besloten om Spaans te gaan studeren, niet zomaar Spaanse les te volgen, maar serieus Spaans te studeren. AFS stelde zoals gewoonlijk geen reet voor wat dus betekende dat we alles op ons eigen houtje hebben moeten regelen. Nadat we vorige week wat dingen op onze manier hadden geregeld (met veel op een bankje zitten en af en toe een colaatje drinken) hadden we er genoeg van en besloten we deze maandag er verder achteraan te gaan. Via via hadden we een één of ander mooi papier gekregen met een handtekening van een belangrijk persoon op de Universiteit en daarmee gingen we maareens lang bij de afdeling spaans. De vrouw die daar zat raadde het ons af om Spaans te gaan studeren omdat we het daar niet echt van leerden volgens haar, t enige wat je daar deed was boeken lezen en boeken lezen.. Beetje saai dus voor ons (niks tegen boeken lezen, maar er zijn ook andere dingen die je erbíj kan doen). Dus toen zei ze tegen ons dat we het een sbij de talenschool op de univ moesten proberen en ze schreef een naam op naarwie we moesten vragen en we moesten zeggen dat zij ons gestuurd had.
Op deze manier hebben hannes en ik het voor elkaar gekregen om het meest relaxte rooster te krijgen 3x in de week les van half 9 tot 10 bij een talencursus waar je normaalgesproken geld voor moet betalen maar dankzij ons mooie papiertje met de handtekening erop was het voor ons gratis. Geweldig.
Woensdag had ik mn eerste les en ik was een uur te laat (ik wou echt op tijd komen maar er was een enorme file int verkeer, ik zat 1 uur en 45 minuten in die rotbus!!) en maakte al meteen een goede indruk toen ik dus in de volle klas stapte. Maar fok dat, want hannes en ik zijn al de besten van de klas, de anderen die in de klas zitten wonen al 2 jaar in panama en volgen al 2 jaar de cursus om op hetzelfde niveau te komen als dat wij zijn...


Nou jongens, ik heb jullie weer een beetje bijgepraat... Ik heb alleen de belangrijkste dingen verteld want natuurlijk gebeurd er naast al die uitstapjes enzo ook vanalles gewoon hier in Panama city, maja als ik álles vertel dan kan je er haast een boek van schrijven dus vandaar mijn ¨ingekorte¨ versie van mn avonturen hehe. Oh en check mn fotoos! Nog niet alles staat online, maar een groot deel wel.